Het seksuele zit diep in de mens verankerd en is de meest dominante en bepalende drift in ons leven. We zijn ontstaan uit seksualiteit en leven voort in seksualiteit. Seksueel misbruik is dan ook een aanslag op je seksualiteit. Vooral als misbruik je seksualiteit wakker heeft gemaakt toen je nog kind was. Het brengt een laag over je eigen seksuele bronnen die niet van jouzelf zijn.
Binnen mijn werk spreek ik veel met mensen over seksualiteit.
Ondanks dat mensen er bewust voor kiezen bij mij te komen met hun worstelingen op seksualiteit, is daarover spreken zelden gemakkelijk. En ook al is de schade die seksueel misbruik aangebracht heeft voelbaar, vaak is deze bij mensen nog niet in het volle bewustzijn aanwezig. Het is dan ook een zeer pijnlijke realisatie wanneer men doorkrijgt hoe de seksuele schade diep in de eigen seksualiteit terecht is gekomen, vriendschappen en andere relaties heeft besmet. Het besef dat de macht over je lichaam is overgenomen en opengebroken voor de behoeften van een ander, kan diep binnendringen.
Regelmatig mag ik stapje voor stapje meekijken in iemands seksuele schade.
Mensen die bij mij komen vinden het, ondanks dat ze weten waarvoor ze komen, spannend als ik vraag en doorvraag naar hun seksualiteit. Maar het is onzinnig te noemen de seksuele impact, schade en gevolgen niet te bespreken, wanneer iemand na seksueel misbruik hulp zoekt. Dus hebben we het ook over de spanning. Want praten over seks is een beetje seks. Over seks praten kan hetzelfde ongemak en dezelfde angst, afstoting, onzekerheid en schaamte oproepen als seks zelf. Maar ook dezelfde aantrekking of opwinding. Van alle kanten van het spectrum hebben we ons bewust te zijn. De gevoelens die het oproept zijn niet gek, de gevoelens negeren wel.
Vaak kan men de seksuele schade zelf nog niet onder ogen komen en dragen.
Het is niet aan mij om andermans schade te dragen in de zin van overnemen. Het is wel aan mij om te tonen dat ik het onder ogen kan, wil en durf te komen. En dat ik het kan dragen om hen te leren dat ze het uiteindelijk zelf onder ogen kunnen komen en dragen. Maar de mensen die mij hun vertrouwen geven in wat ver onder de huid kruipt, maar schreeuwt om gezien te worden. En met wie ik samen laagje voor laagje mag af pellen en de diepte induiken, kunnen de noodzaak veel pakkender verwoorden dan ikzelf;
‘Eindelijk vraagt iemand ernaar. Ik heb me hier zo lang eenzaam en alleen in gevoeld’
‘Het is confronterend, het doet pijn en geeft mij tegelijkertijd zoveel erkenning’
’Ik vind het erg ongemakkelijk, maar jij laat mij zien wat ik zo graag wil leren’
‘Ik dacht dat ik gek was, maar kom er nu achter dat mijn seksualiteit besmet is en niet van mij’
‘Ik schreeuwde met mijn mond gesloten, via jou vind ik de woorden die ik niet had’
‘Ik ben dus niet de enige!?’
Bron tekst: Peter John schouten
Foto: seksuele structuur na seksuele bezetting en machtsmisbruik
