Boosheid voelen of lachen terwijl je angstig bent; verdriet of schuld voelen terwijl je boos bent; huilen of je schamen terwijl je blij bent. Als mens zijn we in staat met andere gevoelens contact te maken dan wat we werkelijk voelen. ‘Vertrouw niet op je gevoel,’ zeg ik wel eens. Men kijkt mij dan aan alsof ik gezegd heb dat de kleur van hun ogen anders is dan ze al die tijd dachten.
Ikzelf voelde altijd boosheid als ik verdrietig of angstig was. Boosheid was voor mij dé emotie waarmee ik ‘gemakkelijk’ contact kon maken. Het kostte mij jaren de subtiliteiten van mijn binnenwereld te leren kennen, om te onderscheiden wanneer ik echt boos was en wanneer ik met boosheid dieperliggend verdriet of angst wegmaakte.
Jarenlang was ik gewenst kinderloos
Van weerstand en boosheid reisde ik af naar ongeloof en het besef dat mijn eigen binnenwereld in staat was mij voor de gek te houden. Inmiddels hoor ik mijn stemmen minder schreeuwen maar steeds vaker uitnodigend fluisteren voor een goed gesprek, alvorens ik het model van mijn eigen binnenwereld klakkeloos voor waar aanneem.
Nu hoor ik je denken: Wat heeft dit in godsnaam met kinderloosheid te maken? Voor mij – en meerderen met mij – alles. Jarenlang was ik gewenst kinderloos. Dacht ik. Plots wist ik het niet meer. Niet omdat mijn leeftijd mij aan het inhalen was en spijt tot me kwam, maar omdat het schadeveld na seksueel misbruik zich steeds duidelijker aan me toonde.
Walging, weerstand of onverschilligheid
Eerder schreef ik al dat ik dacht dat ik kinderen kon beschadigen als ik met ze praatte. En hoe dat eigenlijk alles vertelde over mijn eigen beschadiging. Mijn kinderloosheid en moeite met kinderen is één van de velen brokstukken in dit schadeveld. Niet bij mijn kinderwens en moedergevoelens komen – terwijl ze er wel zijn – is voor velen onbegrijpelijk. Voor mij een lange tijd de harde realiteit.
Seksueel misbruik besmette mijn kinderwens, maar eigenlijk ieder contact met kinderen. Alsof het niet kon, mocht, te groot, te eng en te gevaarlijk was, maakte mijn systeem alles wat op een kinderwens leek, zorgvuldig weg. Dan namen walging, weerstand en onverschilligheid t.o.v. kinderen, zorgvuldig haar plaats in. En zo leerde ik dat zowel aantrekking als afstoting mij iets vertellen over mijn eigen onafgemaakte verhaal. Een leerzaam gegeven, niet minder pijnlijk en ingewikkeld.
Te leuk om je niet voort te planten
Ik voelde me wel eens eenzaam zonder vader- en moederhechting. Wetende dat ik ook deze hechting niet zou kennen, liet mij bijna van mijn bestaansrecht vallen. Gelukkig heb ik inmiddels voldoende ik-sterkte opgebouwd om mezelf – zonder ouders en kinderen – te kunnen dragen.
Maar pijn doet het soms wel. Sinds kort kan ik – voor heel heel heel eventjes – voelen dat ik moeder had willen worden. Soms op willekeurige en onverwachte momenten sluipt het mijn hart in. Het intense verlangen, vervolgd door de snijdende pijn en gevoelens van zinloosheid over mijn huidige bestaan, vertellen me dat er nog wat gevoeld mag worden.
Ooit zei iemand me: ‘Evi je wil toch wel kinderen? Je bent veel te leuk om je niet voort te planten.’ Een lief bedoelde uitspraak waar ik toen niks mee kon, maar altijd nog beter dan: ‘Met jouw achtergrond neem je toch geen kinderen!?’ Zucht. Geloof me, ik heb alles al gehoord.
De dood van mijn moederwens
Misschien ben ik niet te leuk om me niet voort te planten, misschien ben ik te leuk om me wel voort te planten. Mijn naam stamt af van Eva en betekent ‘moeder van de levenden.’ Misschien ben ik niet voorbestemd om biologisch moeder te worden en mag ik al die ‘moederkwaliteiten’ inzetten voor een groter goed dan een paar kinderen.
Ook al klopt dit en is het prachtig wat ik dagelijks in mijn werk ondervind, het zijn ook geruststellende en sussende gedachten wanneer het even te pijn doet. Geen moedergevoelens ervaren hebben me jaren beschermd tegen iets ondragelijks, dit niet meer ‘gebruiken’ kost tijd.
Kun je missen wat je niet hebt? Kun je missen wat je niet voelt? Oh ja absoluut. En daarom wens ik mijzelf geen kind, compensatie of bescherming tegen pijn. Ik wens mijzelf rouw om het gemis. Rouw om de dood van mijn moederwens. Want niets is zo beïnvloedend en sterk aanwezig, als iets dat er niet is.
Foto: Evi
Zelfontwikkeling na seksueel misbruik
Interesse je eigen schadeveld na seksueel misbruik te ontrafelen en leren begrijpen? Kijk eens rond op mijn website of neem contact met mij op voor een vrijblijvend gesprek.
Interesse in meer diepgaande kennis over de gevolgen van seksueel misbruik? Kom naar DE RODE LOPER…
